WYNIK SPORTOWY JAKO ŹRÓDŁO STRESU DLA TRENINGU GRUPOWEGO ORAZ INDYWIDUALNEGO

Abstract

W niniejszej pracy skupiono się na zbadaniu źródeł stresu występujących wśród pływaków podczas startu ze względu na różnice w sposobie trenowania – trening indywidualny i trening w drużynie. Badanie przeprowadzono na grupie składającej się z 35 aktywnych i byłych zawodników. Do badania przystąpiło 18 kobiet i 17 mężczyzn. Narzędziem użytym do przeprowadzenia badania jest kwestionariusz rozróżniające źródła i strategie radzenia sobie ze stresem w sporcie, stworzonym przez Dr Marka Anshel’a. Kwestionariusz składa się z 98 pytań – 16 dotyczy wyznaczenia stresorów, a pozostałe 82 wykazują przybierane strategie radzenia sobie z nimi. Wyniki przeprowadzonych badań wykazały podobieństwa i różnice zarównow źródłach, jak i sposobach radzenia sobie w sytuacjach trudnych ze względu na rodzaj stosowanego treningu oraz podziału na płeć. Podobieństwo zauważono w głównym źródle stresu, który został określony jako przeciwnik i/lub warunki panujące podczas startu. Takie wyniki wystąpiły zarówno w podziale na rodzaj treningu i płeć zawodników. Najczęściej przybierane strategie radzenia sobie ze stresem wśród zawodników trenujących indywidualnie określono jako AP-B, czyli styl zaangażowany na poziomie poznawczym. Oznacza to, że wymienieni zawodnicy radzą sobie z sytuacją trudną szukając aktywnych sposobów rozwiązania tej sytuacji. Zawodnicy trenujący w zespole w przewadze wybierali styl AV-C, czyli styl unikający na poziomie poznawczym. Styl ten charakteryzuje się doszukiwania się stresora w czynnikach zewnętrznych takich jak zrzucenie winy na sędziego za przyznanie dyskwalifikacji.